Het is mijn missie het mentale welzijn van jongvolwassenen met kanker te verbeteren

Floor van Liemt, 23 jaar

Je bent in de bloei van je leven, vol dromen en verwachtingen, bezig met een opleiding, op weg naar een eerste baan of al goed ingewerkt, je hebt een studentenkamer of bent verhuisd naar een eigen huis in een nieuwe stad, op jezelf of met een partner, misschien is er een kind, er zijn vrienden, er wordt gereisd en nagedacht over het klimaat, de toekomst, wat jij erin zult betekenen. En dan ineens is er die ziekte. Kanker. Dat kan helemaal niet, want je bent veel te jong. Er is niemand die het begrijpt, zelfs de dokters niet.


Onze missie

We willen jonge mensen met kanker helpen weer vaste grond onder de voeten te krijgen, ze in hun kracht helpen zetten. Je zou in de bloei van je leven moeten zijn. Het is de periode waarin je je definitief losmaakt van je ouders en op eigen benen komt te staan. Een ingrijpende ziekte als kanker zet een streep door dat proces. Je voelt je vaak goed en slecht, sterk en kwetsbaar tegelijk. Je zoekt naar manieren om je ziekte een plek te geven en je leven er niet door te laten beheersen.

Kunst voor kracht

Het onzegbare verbeelden en daarmee het gesprek op gang brengen. Dat is het idee achter de F|Fort Foundation. Wat het betekent om op jongvolwassen leeftijd kanker te hebben begrijpt eigenlijk niemand. Het is ook haast niet uit te leggen. En toch is het ontzettend belangrijk dat anderen weten hoe hard er gewerkt moet worden om overeind te blijven en dat dat erkend wordt, dat er waarde aan wordt toegekend.

Doe mee

Als je denkt dat je iets kunt betekenen voor de F|Fort Foundation – bijdragen aan lopende projecten, helpen bij de organisatie, het bij elkaar brengen van partijen, het opzetten van een samenwerking, het brainstormen over initiatieven voor de doelgroep, het inbrengen van een publicatie of link. Dan ben je hier aan het juiste adres.

Jongeren van 18-35 jaar oud zouden in de bloei van hun leven moeten zijn. Het is de periode waarin zij zich definitief losmaken van hun ouders en op eigen benen komen te staan. Een ingrijpende ziekte als kanker zet een streep door dat proces. Hoe kun je je, net als gezonde leeftijdsgenoten, blijven ontwikkelen terwijl je toekomstperspectief in elkaar is gestort, als je ineens toch weer zorg en ondersteuning nodig hebt? Hoe maak je jezelf nuttig en ben je van waarde als je om de haverklap naar het ziekenhuis moet, je je iedere maand een week belabberd voelt en niet weet of er maanden of nog jaren voor je liggen? Maak je een kans als je solliciteert? Hoe eerlijk moet je zijn bij een nieuwe date of een potentiële werkgever? Wat moet je met een kinderwens of hoe ben je nog de ouder die je wilt zijn? Hoe ga je om met het medelijden van anderen? Wat kun je doen om je ondanks alle ellende sterk en onafhankelijk te voelen, om iemand te zijn naast je ziekte?

Kortom: hoe houd je als jongere met kanker de moraal hoog?