Ik hou van grijze dagen

Soms is je gevoel grijs. Vooral als je zelf niet meer weet hoe of wat. De motregen van een grijze dag heeft dan een troostende somberheid, een harde realiteit, en werkt als een spiegel voor hoe ‘’het’’ is (met mij).

Het geeft ook reden tot beweging, want anders raak je onderkoeld. Als je eenmaal binnen bent, heb je tijd om ook zelf naar binnen te keren. Zo biedt een grijze dag tijd.

Grijs was lang mijn staat van zijn, toen de dagen opklaarden was ik zelf nog lang niet klaar. De nachten werden steeds korter en de dagen steeds langer. Ik bleef maar wakker. Het zonlicht werkte vaak overprikkelend en confronterend. Zo zag ik mijn studievrienden veranderen van student naar jonge professionals. Man, wat ben ik ontzettend trots op ze, maar ik was daar nog niet.

Ik heb dus ook lang verlangd naar motregen en kortere dagen. Deze winter is koud geweest maar ook transformerend. Soms heb ik nog steeds nachten dat ik niet slaap en dat de angst door mijn lichaam raast. Maar ik wil nu wel dat het lichter wordt, want langzaam klaar ik ook op.